“De onzekerheid van deze ziekte is slopend” te bedenken dat ik morgen wakker kan worden en merken dat mijn armen en of benen niet meer werken. Dat besef maakte mij in het begin verschrikkelijk angstig en vooral bang. Nu na 14 jaar heb ik het eindelijk een plaatsje kunnen geven en probeer mijn leven weer op de rit te krijgen ondanks de grote onzekerheid van het verloop van deze slopende ziekte. Het leven met MS is nog niet zo’n pretje en word hier dagelijks mee geconfronteerd. Het zijn die kleine dingentjes die je onzeker maken en de kleine dingetjes die je na een tijd daar plaatst waar je niet wilt staan. Gelukkig kan ik mij nog redelijk redden maar merk wel dat alles moeizamer wordt. Je zult wel verder moeten samen met mijn vrouw en de twee jongens.
Twitter updates
Er zijn momenteel geen Tweets van Albert...